• هدف و مقصود خداوند از خلقت حضرت آدم (علیه‌السّلام) و انسان چیست؟
  هدف خلقت انسان، به ویژه حضرت آدم (علیه‌السّلام) نَیْل مخلوق، یعنى انسان به مقام منیع خلافت ‏الهى است. اگر کسى خلیفة‌الله شد، به مقصد خود رسید و اگر خلیفه خدا نشد، به هدف خویش نایل نشد ‏و در هر دو حال، هدف فاعل عین ذات او است، زیرا وى خود عین کمال نامحدود است که هدف بالذات است. ‏خلافت خدا، درجاتى دارد که عالى‌ترین آن‌ها هدف انسان کامل است و متوسّط و نازل آن مقصد انسان ‏متوسّط و ضعیف. اگر کسى وارد محدوده? اصل خلافت نشود، با سَوْطِ «إنْ هم إلاّ کالأنعام بل هم أضلّ ‏سبیلاً»(1)، یا تازیانه? «شیاطین الإنس»   (2) و مانند آن طرد خواهد شد.‏
  ‏(1) سوره? فرقان، آیه? 44.‏
  ‏(2) سوره? انعام، آیه? 112.‏
  ( آیةالله جوادی آملی)

 نوشته شده توسط محسن فرتوت در شنبه 88/8/30 و ساعت 12:37 عصر | نظرات دیگران()

سالروز ازدواج حضرت علی (علیه السلام)و حضرت زهرا (سلام الله علیها)بر شیعیان آن حضرت مبارک باد

 نوشته شده توسط محسن فرتوت در پنج شنبه 88/8/28 و ساعت 11:25 صبح | نظرات دیگران()

قابل توجه بازدیدکنندگان وبلاگ
ازدوستان عزیز درخواست می شود هر سوءال اعتقادی که دارند مطرح کنند(خصوصی یا عمومی) و پاسخ آنرا به طور (خصوصی یا عمومی) دریافت کنند.
توجه داشته باشید که اگر مطلب اعتقادی خواستید در اولین لحظه ممکن به ایمیلتان هم ارسال می شود.

 نوشته شده توسط محسن فرتوت در چهارشنبه 88/8/27 و ساعت 10:44 عصر | نظرات دیگران()

ولادت
نهمین امام شیعیان نام مبارکش محمد است و  القاب وکنیه‌هایفراوانی دارد؛ مشهورترین لقبش جواد و هادی است و معروف‌ترین کنیه‌اش ابوجعفر.
امام جواد علیه السلام در ماه رجب سال 195 هجری قمری در مدینه چشم به دنیا گشود. پیشگویی ولادت آن امام از زبان پدر بزرگوارش چندین بار مطرح شده بودولادت امام جواد همچون ولادت سایر ائمه معصومین علیهم السلام با ویژگی‌های مخصوصی همراه بوده است.
دوران امامت

دوران کودکی امام جواد علیه السلام از دوران شیرخوارگی تا زمانی که در سن هفت سالگی به امامت رسید، با حوادث گوناگون آمیخته است.
با شهادت امام رضا علیه السلام و به امامت رسیدن امام جواد در سن کودکی، یکی از موضوعاتی که حتی برخی از یاران امام هشتم را دچار شک و تردید کرد، کم‌ سن‌ و‌ سالی امام جواد جهت مقام امامت بود. به همین دلیل در مواردی امام رضا علیه السلام و در موارد دیگری، خود امام جواد به تبیین آن پرداختند و به شبهه‌ها پاسخ گفتند.
اگر چه امام جواد علیه السلام نسبت به سایر امامان در سن بسیار کمی به امامت رسید، اما دوران هفده ساله‌ی امامت او، دورانی نسبتاً طولانی و پر حادثه است.
ازدواج
امام جواد علیه السلام نیز با هوشمندی و درایت مخصوص‌به‌خود، در برخورد با حاکم ستمگر عباسی، مامون ، که قاتل پدرش امام رضا علیه السلام بود به گونه‌ای عمل نمود که مامون نیز افتخار خویش را در انتخاب او برای ازدواج با دخترش ((ام فضل (لبابه)|ام فضل ))می‌دید.
در دوران زندگی مشترک امام جواد علیه السلام با ام فضل (تا هنگام شهادت) حوادث گوناگونی اتفاق افتاده است.
دوران امامت تا شهادت
همسر دیگر امام جواد علیه السلام، سمانه مغربیه نام دارد که مادر امام هادی علیه السلام است.
امام جواد علیه السلام همچون امامان دیگر با بهره‌مندی از علوم و معارف ناب توحیدی و دریافت حقایق از عوالم بالا در صحنه‌های مختلف، گوشه‌هایی از اقیانوس نامتناهی علم و حکمت خویش را در زندگی سراسر رحمت خویش به نمایش گذاشته است.
دفتر زندگی امام همانند سایر ائمه معصوم علیهم السلام آکنده است از برگ‌هایی زرین از مکارم اخلاق ، مناقب و معجزات ، استجابت دعاها ، ارتباط متواضعانه، صمیمانه و همدرد ی با اصحاب و یاران است.
زندگی پربرکت امام جواد با نقشه معتصم ،حاکم ستمگر عباسی، و دخالت مستقیم ام فضل همسر آن حضرت پایان یافت. آن حضرت در تاریخ 220 هجری قمری به شهادت رسید و در کنار قبر جدّ بزرگوارش حضرت امام موسی کاظم در کاظمین به خاک سپرده شد.

 نوشته شده توسط محسن فرتوت در چهارشنبه 88/8/27 و ساعت 10:14 صبح | نظرات دیگران()

• چرا باید از خدا ترسید؟
  پاسخ:
  ابتدا باید توجه کنیم که معنای ترس از خدا چیست؟ ترس از خدا به معنای ترس از مسؤولیت‏هایی است که انسان در برابر او دارد . ترس از این که در ادای رسالت و وظیفه خویش کوتاهی کند و به خوبی وظیفه‏اش را انجام ندهد; و به عبارتی، ترس از گناهان خود است . حضرت علی (علیه السلام) در این زمینه می‏فرماید: «و لا یخافن الا ذنبه; هیچ یک از شما ترس نداشته باشد مگر از گناه خویش » (1)
  سرچشمه‏های ترس از خدا چیست؟
  ترس از خدا سرچشمه‏های مختلفی دارد . شماری از آن‏ها عبارت است از: الف) اعمال ناپاک و افکار آلوده سبب ترس می‏گردد .
  ب) در مقربان، به خاطر قرب به ذات پاکش، کم‏ترین ترک اولی و غفلت مایه وحشت می‏شود . (این دو مورد را خوف از تقصیر گویند) .
  ج) گاه مقربان هنگامی که آن ذات نامحدود و بی‏پایان را تصور می‏کنند و در مقابل به قصور ذاتی خود نظر می‏دوزند، حالت‏خوف می‏یابند . (خوف از قصور) خداوند در این زمینه می‏فرماید: «الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم; آن‏ها کسانی هستند که وقتی نام خدا برده می‏شود دل‏هایشان مملو از خوف پروردگار می‏گردد» . (2)
  فرق خوف و خشیت
  1 . برخی مانند راغب اصفهانی گفته‏اند: فرق میان این دو آن است که خشیت‏ توام با تعظیم است و بیش‏تر از دانایی ناشی می‏شود . از این رو، خدای سبحان آن را به علما اختصاص داده می‏فرماید: «انما یخشی الله من عباده العلماء .»
  2 . بعضی نیز گفته‏اند: خوف هم از امر ناخوشایند حاصل می‏شود و هم از ناحیه کسی که ممکن است این ناخوشایندی را به آدمی برساند . هم گفته می‏شود: من از بیماری خوف دارم و هم گفته می‏شود: من خوف دارم از این که فلان چیز بیمارم کند . برخلاف خشیت که تنها از آورنده شر است . از این رو، گفته می‏شود: «خشیت الله; من از خدا ترسیدم‏» ولی گفته نمی‏شود: «خشیت المرض; از بیماری ترسیدم‏» .
  3 . برخی هم مانند علامه طباطبایی می‏فرمایند: ظاهرا فرق میان آن دو این است که خشیت‏به معنای تاثیر قلبی از اقبال و روی آوردن شر یا نظیر آن است و خوف به معنای تاثیر عملی انسان است‏به این که از ترس در مقام اقدام برآمده، وسایل گریز از شر و محذور را فراهم سازد; هرچند که در دل متاثر نگشته، دچار هراس نشده باشد . آنگاه علامه در مقام استدلال بر مدعای خویش چنین می‏آورد: و لذا می‏بینیم خدای سبحان در توصیف انبیا می‏فرماید : « و لا یخشون احدا الا الله (3) » ، و ترس از غیر خدا را از ایشان نفی می‏کند و حال آن که خوف را در بسیاری از جاها برای آنان اثبات نموده، از آن جمله می‏فرماید: «فاوجس فی نفسه خیفة موسی; در خود احساس ترس نمود (4) ، و نیز می‏فرماید:
  «و اما تخافن من قوم خیانة;و اگر از مردمی ترس خیانتی داشتی . (5) »
  4 . بین خداترسی و آگاهی ارتباط تنگاتنگ حکمفرما است . به علت این که خداترسی نتیجه هدایت‏به سوی خدا است، هر قدر معرفت انسان به خدا از عمق بیش‏تری برخوردار باشد، به آن اندازه ترسش هم عمق پیدا می‏کند . اساسا باید گفت هرگز شیت‏بدون معرفت‏حاصل نمی‏شود . لذا در آیه 28 سوره فاطر می‏خوانیم: «انما یخشی الله من عباده العلما» به همین جهت، باید گفت‏خوف ناشی از معرفت‏شرط اول بهشتی شدن است .
  5 . همان طور که انسان در عیان از خدا می‏ترسد، در نهان نیز باید از او بترسد; زیرا تا در دلی خوف خدا نباشد و در نهان و آشکار احساس مراقبت‏یک نیروی معنوی برخود نکند، انذارهای انبیا و اولیا بی‏اثر خواهد بود . برای همین است که خدا می‏فرماید: «انما تنذر الذین یخشون ربهم بالغیب; تو فقط کسانی را انذار می‏کنی که از پروردگار خود در غیب و پنهانی می‏ترسند . (6) »
  باز در اوصاف بهشتیان می‏فرماید: «من خشی الرحمن بالغیب; همان کسی که از خداوند رحمان در نهان بترسد(7)» . همانند داستان حضرت یوسف و زلیخا . 
   پی‏نوشت:
  1 . نهج البلاغه، کلمه قصار82 .
  2 . حج (22) 36 .
  3 . احزاب (33): 39 .
  4 . طه (20): 67 .
  5 . انفال (8): 58، ترجمه المیزان، ج 11، ص 252 .
  6 . فاطر (35): 18 .
  7 . ق (50): 33 . 

 نوشته شده توسط محسن فرتوت در سه شنبه 88/8/26 و ساعت 8:30 عصر | نظرات دیگران()